Dag 24 vroeg opstaan en toch laat zijn, Icefields Parkway en Rocky Mountain Escape

Onze wekker gaat om 5.45 uur, we willen vroeg vertrekken. Onze tassen hebben we gisteren al ingepakt. Eerst even ontbijten, we hebben al een paar keer de pannenkoeken voorbij zien komen en die willen we dan ook allebei. Ze zijn heerlijk en een goede bodem, vandaag moeten we ongeveer 7 uur rijden naar het huisje en we willen met daglicht aankomen.

Het weer is redelijk goed en opnieuw rijden we de mooie route richting Banff National Park en Lake Louise. ‘Als we in Jasper zijn dan moeten we even tanken’ zegt Orrin. ‘Ja is goed’ dan hebben we ook genoeg voor als we bij het huisje zijn bedenk ik mij.

De bergen zijn weer heel mooi te zien en ondanks dat we zuinig aan moeten doen met de batterij van de mobiele telefoon maken we veel foto’s. We willen eigenlijk foto’s maken met onze camera om de batterij van onze telefoon te sparen maar deze is vol. Later vanavond maar eerst even leeg maken.

Na Lake Louise rijden we richting Jasper We moeten betalen om dat gedeelte van het park door te rijden. We zijn net voorbij de kassa en ik zie een bord waarop staat dat het eerstvolgende tankstation 230 km rijden is. Ik kijk naar de benzine meter die staat op een kwart ‘het eerste volgende tankstation is over 230 km, dat gaan we niet redden’ De auto verbruikt meer dan dat we verwacht hadden. ‘Wil jij even kijken of er nog ergens anders een tankstation is?’ Vraag ik aan Orrin. Helaas is het eerst volgende tankstation toch echt 230 km verder op en moeten we omkeren.   

Hierdoor verliezen we een uur aan tijd, die we eigenlijk wilde gebruiken om te stoppen en foto’s te maken onderweg. We rijden weer langs het poortje om te betalen, alleen hebben we dat dit keer al gedaan. De dame achter de balie kijkt ons vreemd aan, ik vertel haar dat we nog moesten tanken en dat lijkt herkenbaar voor haar.

Het eerste gedeelte van deze route is erg mistig. Het sneeuwt een beetje en er is laaghangende bewolking. Ik vind het een beetje spannend om te rijden omdat ik niet weet hoe glad de wegen zijn. Maar het gaat goed en gaandeweg klaart het op en zien we hoe mooi deze route is!

Het is echt indrukwekkend. Hoge besneeuwde bergtoppen met groene dennenbossen aan de voet van de berg; ook komen we verschillende meren tegen. Op donderdag rijden we deze route weer maar dan terug. Hopelijk is het weer dan goed en hebben we tijd om te stoppen en foto’s te maken.

We komen onderweg niet veel wilde dieren tegen. We zien volgens ons wel een adelaar vliegen! Die hebben we al een keer eerder gezien maar ook maar heel kort. Richting de stad zien we wel meer wilde dieren. Op de hoek van een kruispunt zien we een edelhert, een mannetje met een groot gewei. Als we verder rijden zien we een auto stilstaan langs de wegen, daar staan 2 sneeuwgeiten op een steil stuk.

We komen aan bij het plaatsje Hinton, daar doen we echt de laatste boodschappen en tanken we nog een keer. Dan gaan we onderweg naar ons huisje in de bergen. We laten de eigenaren weten dat we onderweg zijn. Het eerste gedeelte is nog een gewone snelweg en daarna moeten we afslaan naar een onverharde weg. Deze moeten we nog 27 km volgen en dan als we bij Rock Lake National Park zijn moeten we na 5 minuten weer rechts en dan is het nog ongeveer 3 km en dan zijn we er!

De twee eigenaren Julia en Gary zijn super vriendelijk, ze hebben de open haard al aangestoken en we krijgen uitleg over het huisje en de verschillende wandelingen die we vanuit het huisje kunnen maken. ‘Hebben jullie ‘Bearspray’?’ Vraagt Gary. ‘Ja’ zeggen we ‘we hebben dit gisteren gehaald en een belletje’.

Het belletje gebruik je zodat de beren je kunnen horen aankomen en niet van je schrikken en (hopelijk) bij je uit de buurt blijven. ‘Weten jullie hoe je de berenspray moet gebruiken?’. ‘We hebben een YouTube filmpje gekeken’. ‘Heel goed’ zegt Gary. ‘Heel goed, hier in de omgeving heb je het waarschijnlijk niet nodig maar als je gaat wandelen is het goed om bij je te hebben’.