Dag 25 om twee uur de wekker, zoeken naar de trail en grillen op de Griddle.

De wekker gaat om 2 uur s’nachts. Waarom nu weer? Nou omdat we sterren willen zien! De vorige avond hebben we om 22.00 uur gekeken en toen was het helder. Maar we wilden nog wachten tot later in de nacht zodat we de sterren goed kunnen zien. Je hebt hebt hier geen stadlicht dus we zouden hier veel sterren kunnen zien.

De wekker gaat, ik sta op en en kijk uit het raam ‘Het is bewolkt’. ‘Echt?’ vraagt Orrin. Hij waagt zich nog even buiten op het terras maar helaas, we zien wolken. We gaan weer terug naar bed en vallen allebei weer snel in slaap.

De volgende ochtend is het lekker fris in het huisje. Het is volledig van hout en met de hand gemaakt, het is erg knus, vooral met het vuur aan. Maar dat is nog niet het geval deze ochtend. Orrin is zo lief om als eerste op te staan en een vuurtje op te stoken zodat het weer lekker warm wordt binnen.

Na het ontbijt gaan we op pad. Gewapend met de berenbel en de berenspray willen we een trail lopen langs de beek. We hebben gisteren een korte uitleg gekregen en dat moet te doen zijn. We zijn een kleine 5 minuten onderweg en we weten nu al niet hoe we verder moeten. Bij de trail staan verder geen borden en we weten niet of we de beek moeten oversteken (die op dit moment maar een klein stroompje heeft) of dat we deze aan onze rechterhand moeten houden.

We besluiten toch maar even terug te lopen om de weg te vragen. We willen ook niet verdwalen in deze omgeving. We krijgen de uitleg en we moeten inderdaad de beek oversteken.

Het pad aan de overkant van de beek is best dichtbegroeid. Orrin heeft de berenspray in zijn jaszak en ik merk dat hij zijn jas openritst zodat hij deze snel kan pakken mocht dit nodig zijn. Dit geeft mij een fijn gevoel, we zijn allebei alert want ik rinkel continu met mijn belletje.

Het begin van de wandeling vinden we het beiden even spannend maar dat gaat snel al weg, we blijven voorzichtig maar houden ons vooral bezig met het volgen van route. Deze is soms lastig te zien. Als we eenmaal de trail hebben afgelopen en bij de onverharde weg komen kunnen we daar weer terug cirkelen naar het huisje.

Er ligt sneeuw en we zien verschillende soorten poot afdrukken in de sneeuw. Op een gegeven moment zien we een vrij grote afdruk.’ Zie je dat?’vraag ik aan Orrin.’ Die is groot’ zegt hij. ‘volgens mij is van een eland’ zeg ik. We maken er een foto van zodat we later aan Gary kunnen vragen of de afdruk van een eland is.

Na 2,5 uur wandelen zijn we weer terug bij het huisje. We wilden eigenlijk nog een andere trail lopen maar het zonnetje schijnt en we willen even voor ons huisje zitten met een biertje en een warme chocolade melk. Gary komt ons een reserve gasfles brengen voor de Griddle. We vertellen hem over de pootafdruk die we hebben gezien en vragen of hij er naar wil kijken om te vertellen wat voor dier het is geweest. ‘Wij dachten dat het van een eland was’ zegt Orrin. Garry kijkt naar de foto en moet lachen ‘ Sorry dat ik je moet teleurstellen maar dit is een afdruk van een konijn. Die lange zijn de achter poten en in het midden zijn de voorpoten’. We zullen ons nog maar niet opgeven als Ranger…

Voor het avond eten hebben we een rib-eye gehaald, het is zo’n groot stuk vlees dat we hem door de helft kunnen snijden en er twee dagen van kunnen eten. Vanavond gaan we nog een poging wagen met de sterren en dan dan grijpen we direct onze eerste kans!