Dag 19 van Kelowna naar Cranbrook

Vandaag rijden we weer een stukje verder richting Calgary. We rijden via de zuidelijke route richting omdat dit mooiste route is richting Calgary.

We zijn net vertrokken van onze Airbnb en zien in de stad 2 herten lopen. De route is erg mooi, we rijden door bossen en hier beginnen de Canadian Rocky Mountains. Ik wil graag stoppen in Nelson omdat ik heb gelezen dat het een levendig bergstadje is.

We weten niet precies wat Canadezen onder levendig verstaan maar echt levendig is het niet. We wandelen door de enige winkel straat die er is en stoppen nog even bij het meer. Verder is er niet echt veel. Orrin heeft wel een leuk plekje gezien waar we kunnen lunchen. Nou ja lunch, het is inmiddels alweer half 3.

Na de lunch rijden we weer verder, we liggen goed op schema want we willen met het licht aankomen. ‘Als we geen verkeer tegen komen dan zijn we er om 18.00 uur’ zegt Orrin. Maar dan verspringt de klok ineens van 17.00 naar 18.00 uur. Canada is zo groot dat delen van het land in een andere tijdzone liggen, dit betekent dat we net uit de regio British Columbia zijn en nu in de regio Alberta rijden. Nou ja dan zijn we er om 19.00 in plaats van 18.00 uur.

In Cranbrook slapen we bij een B&B met de naam End of the road. We rijden door het centrum heen en als we het drukkere gedeelte uit zijn zien we allemaal herten lopen. Het zijn er best veel en overal staan borden om te waarschuwen dat we rustig moeten rijden. Het is wel grappig dat er langs de snelweg continu gewaarschuwd wordt voor herten, edelherten en beren en dat we tot nu alleen nog maar herten hebben gezien in de stad.

We komen aan bij de B&B; deze staat dus aan het einde van de weg aan de rand van het bos. Eerst maar even inchecken, we komen binnen in een grote woonkamer met een openhaard en twee grote leren banken. Aan de muur hangt een grote kop van een eland en een kop van een berggeit en een hert. Ik kijk verder rond en er hangt ook een beer aan de muur. ’Dit wist ik niet hoor ‘ zeg ik tegen Orrin ‘Dit stond niet tussen de foto’s op Booking’.

De gastvrouw komt op ons afgelopen en stelt zich voor, ze heet Mirka. Haar man is inmiddels ook binnen en heet Dennis. Er staat ook nog een andere gast bij ons, hij heet Johan. Zijn vader is geboren in Zeist en heeft dus Nederlandse roots. ‘Heb je nog wat geschoten?’ vraag Johan aan Dennis. ‘Nee helemaal niets’. Dennis en Johan zijn jagers. ‘Is de eland echt die daar hangt?’ Vraag ik voorzichtig. ‘Ja’ zegt Dennis ‘zelf geschoten’. 

Wow dit is weer een bijzondere plek waar we terecht zijn gekomen. We pakken de spullen uit de auto en we zijn ondertussen uitgenodigd om lekker bij de openhaard te gaan zitten. ‘Is dat ook een echte beer?’ Vraag ik aan Dennis. ‘Ja hij is echt’. ‘Jeetje wat een beest zeg’ zegt Orrin. ‘Klopt, en hij was ook erg smakelijk’ zegt Mirka.

We hebben een tijdje zitten kletsen met elkaar en dat was gezellig. We hebben veel vragen gesteld over het jagen en hoe het dan gaat. Er zijn allemaal regels waar een jager zich aan moet houden, je mag alleen jagen op een dier waar je een vergunning voor hebt en dan mag je er 1 van schieten en zo zijn er nog een aantal regels waaraan een jager moet voldoen.

Alles wordt gebruikt van het dier, het vet van de beer gebruiken ze nu om de schoenen waterdicht te maken.